خواص گیاه چوچاق را بشناسید 

چوچاق (گیلکی) یا زِلِنگ (مازندرانی) نام علمی (Eryngium planum)، در شمال ایران از گیاهان خوراکی است.

در طب سنتی اروپا به عنوان یک مدر، محرک و اشتها آور با توجه به طعم و اسانس آن مورد استفاده قرار می گیرد.

تجزیه عصاره ساقه و ریشه نشان می دهد خاصیت ضد قارچ قابل توجه و فعالیت ضد باکتری متوسط دارد.

نام فارسی آن شش شاخ است. در مازندران به آن زولنگ، در شهسوار ششاک و رامسر شوشاخ (در واقع شش شاخ) و در گیلان آن را چوچاق و یا انار چوچاق می گویند. اعراب آن را قرصعنه مسدس می نامند. در داروسازی سنتی ایران به بسیاری از خارهای دارویی که تعداد آنها از ده گونه بیشتر است، قرصعنه گویند. ولی در اصل منظور همان زولنگ می باشد. گیاه زولنگ، خاردار و از تیره چتریان است. زولنگ گیاهی چند ساله، که اغلب به رنگ آبی آسمانی است. با پراکندگی در شمال ایران در مناطق جلگه ای از رامسر تا گلوگاه و ارتفاعات میانی البرز در شیب های شمالی قابل رویش است. زولنگ بومی نواحی شمال ایران می باشد.

روش مصرف 

یکی از راهکار های استفاده از چوچاق، استفاده در غذا هایی چون سبزی پلو و ماهی، کوکو سبزی، زیتون پرورده و … می باشند. چوچاق را می توانید خشک کرده و به عنوان چاشنی در غذا استفاده کنید.

این گیاه را می توان به صورت خشک و تر به صورت دمنوش استفاده کرد. بدین منظور آب جوش را روی گیاه ریخته و آن را دم کنید. پس از گذشت 10 الی 15 دقیقه آن را از صافی رد کرده و میل کنید.

در مازندران و گیلان از برگ های جوان چوچاق برای آشپزی و معطر کردن بسیاری از غذاهای محلی استفاده می شود. از جمله استفاده آن در ترشیجات مانند:هفت بیجار، ماست، دوغ، ترشی زیتون است. از ریشه این گیاه به عنوان یک شیرینی قندی استفاده می شود. همچنین از انواع آب‌پز شده و یا برشته شده ریشه به عنوان نوعی سبزیجات مصرف می گردد و به علت هضم آسان آن بسیار مناسب می باشد. از شاخه های جوان این گیاه می توان به عنوان جایگزینی مناسب برای مارچوبه استفاده کرد.

• مزاج گیاه: گرم است.
• خاصیت: لطیف و تحلیل برنده.
• مفاصل: برای علاج کزاز مفید است.
• سر: دم کرده آن را در دهان غرغره کنید.
• نفس: برای از بین بردن خون از سینه مفید است.
• گوارش: بیخ در علاج استفراغ پی در پی مفید است.