چادر شب بافی به نوعی بافت پارچه محلی گفته می‌شود، كه توسط زنان و دختران گیلانی بافته می‌شود. 

این پارچه از نخ‌های پنبه‌ای، پشم و ابریشمی از سالیان گذشته تاكنون با كاربردهای گوناگون بافته شده است. چادر شب كه در اصطلاح محلی در استان مازندران به آن لاون (lâvan) می‌گویند،

توسط دستگاه چادرشب‌بافی یا پاچال (pâĉâl) و یا پچال (paĉâl) در خانه‌ها بافته می‌شود. نخ‌های مورد استفاده را از دكان‌هایی به نام كنافا بافی (kanafâ-bâfi) تهیه می‌نمایند.

كه این نخ‌ها پس از طی مراحل ریسندگی و رنگرزی به‌صورت آماده در این دكان‌ها به فروش گذارده شده است.

چادر شب یا چورشب ĉorŝab یا لاون lâvan از دو جنس پشمی و ابریشمی بافته می‌شد كه نوع ابریشمی آن را دارایی DâRaie نیز می‌گفتند و مخصوص اعیان منطقه بوده است.
چادرشب یا یک لاون معمولا از شش تخته كه هر تخته آن ابعادی 5/0×2 متر دارد با طرح‌های ذهنی و بدون استفاده از نقشه یا طرح در رنگ‌های متنوع توسط زنان بافته می‌شود.

برای شروع بافت ابتدا باید چله‌كشی čelekeši یا تان كرون tân kardan یا كارتنی kârtani انجام شود. برای چله كشی ابتدا به اندازه طول پارچه‌ای كه قرار است، بافته شود مقداری نخ را آماده می‌كنند وطبق نقشه‌ای كه برای آن در نظر دارند چندین چوب را با فاصله از هم بر روی زمین فرو می‌كنند و سپس نخ چله را به تفكیک رنگ به ترتیب به دور این چوب‌ها می‌پیچیند تا به اندازه عرض دلخواه و مورد نظر پارچه برسند سپس آن‌را به دور پس نورد پیچیده و آن‌را از روی شانه به پیش نورد متصل می‌كنند و سپس با دستكش نورد را نگاه داشته و نخ‌ها را محكم می‌كشند در این مرحله تارها آماده بافت شده‌اند، نخ پود را درون ماكو قرار می‌دهند و از میان تار عبور می‌دهند و سپس از هر رج روی آن شانه می‌كوبند.

نقش‌هایی كه توسط دستان هنرمند زنان بر پارچه زده می‌شود بر اساس ذهن‌های بافندگان متفاوت است و برای این نقش‌ها به گویش محلی به آن بوته bŏte می‌گویند. اسامی گوناگونی را اختصاص داده‌اند مانند: قالی گلی، ماه گلی، خشت بوته، گلیم بوته سرو و رسم ...